Venom #1-4 İnceleme | Biz Neyiz?

 2018 yazında önemli bir seri başlamıştı. Donny Cates ve Ryan Stegman tarafından hazırlanan Venom serisi hayranların karaktere bakışını değiştirdi ve karakterin de mitosunu genişletti. Sonu da Venom için baya büyük ve değişiklik yaratan bir olaydı. Biz bu seriyi baştan sona sayı sayı konuştuk ve inceledik. Yeni seri ise başlayalı biraz oldu. Immortal Hulk'ın yazarı Al Ewing'in yanında baya başarılı bulduğum bir yazar olan Ram V bulunuyor ki bu yazıda genel olarak onun hakkında konuşacağız. Çizer olaraksa eski efsanelerden, uzun zamandır DC'de bulunan Bryan Hitch bulunuyor... Ah be Hitch.

King In Black'in ardından simbiyotların tanrısı olan Eddie Brock uzay yolculuğu sırasında onu dinlemeyen simbiyotlar ve yeni bir tehdit ile karşılaşır. Bunun üzerine uzaklarda sakince okula giden oğlu için bir haber yollar. Bunun üzerine Dylan Brock, Venom simbiyotu ve Sleeper ile adrenalin içeren bir yolculuğa çıkar. Peşinde bir sürü kişi vardır ve Life Foundation bunun başındadır. 

İlk olarak devamlılık ile başlamak istiyorum. Hulk serisinin aksine bu seri geçen olayları önemseyip geri sarmadıkları için teşekkür ederim. Yazarlar hikayeyi kaldığı yerden devam ettirmeye karar vermişler. Burada tek tuhaf şey Dylan'ın hikaye için birdenbire büyütülmüş olması. Onun dışında devamlılıkta bir sıkıntı yok. Bunun yanında iş bölümünü de sevdim. Ram V biraz daha dünya içi geçen hikayeler için bulunduğundan Dylan'a oturmuş. Ewing ise kozmik olaylara yönelmeyi sevdiğinden Brock'a daha uygun. Bu sayılar ise çoğunlukla Dylan'ı içeriyor bundan dolayı biz de biraz daha o mevzuları konuşacağız. 

Bu 4 sayı gayet ilginç olaylara ev sahipliği yapıyor. Arada geçen bir cümle bile sizin ilginizi çekebiliyor. Hele Eddie kısmı baya ipuçları ve ilginç konseptlerle dolu. Dylan'ın yaşadıkları da bazen güzel olsa da Eddie'nin 90'larda yaşayabileceği bir hikayeyi oğluna adapte etmişler gibi hissettim. Yine de karakteri geliştirmek için güzel bir konu ve babasından bağımsızlığını da iyi gösteriyor. Yine de bu olaylar hakkında iki sıkıntım var.

İlk olarak Dylan şimdilik okurların takip etmek istediği bir karakter değil. Dediğim gibi geliştirilebilir ama yeni okurların şimdiden bu kadar fazla Dylan'a maruz kalması biraz hatalı. Çoğu okur bundan dolayı bıkmış olabilir. Eddie ve Dylan'ı biraz daha dengeli sunmaları biraz daha iyi olurdu diye düşünüyorum. Bunun yanında Dylan birkaç adım geriye itilmiş. Ne kadar Venom 200'de karakter simbiyotu kabullenip kahraman olmaya karar verse de bu seride birden simbiyotla birleşmek istemiyor ve olabildiğince uzak duruyor. Devamlılık güzel demiştim ama böyle bir konuda biraz yavaşlamak istemişler. 

Bu 4 sayıyı birlikte ele almamın sebebi sadece geç kaldığım için değil. Seri yeterince ilgimi çekemedi. Dediğim gibi güzel konseptler var ama Dylan hikayesi önemli gelmedi. Bunun yanında olan olaylar da çok akılda kalıcı değil. Bir iki olay öne çıkıyor sadece. O Cates'in çılgın vuruşu yok. Bir de serinin akışı yavaş. Böyle olacağını tahmin ederek seriye daldım ve haklı çıktım. Ram V, Swamp Thing serisinde de böyle bir yön izleyerek yavaş ilerlemeyi seçmişti. Beklentilerinizi ayarlamak için söylemem lazım diye düşünüyorum. Bu seri ile Cates'in serisi hızda, yazımda, tonda büyük farklılıklar var ve kesinlikle aynı şeyi beklemeyin.

Son olarak çizimlerden bahsetmek istiyorum çünkü kesinlikle hiç benlik değil. Hele Ryan Stegman'dan sonra çok büyük bir düşüş geldi. Belki de sayıları umursayamamamın sebebi Hitch'dir. Biliyorum kendisi büyük bir çizer, büyük bir isim ama hiçbir zaman sevemedim. Karakterlerin ifadeleri saçma, eylemler çok donuk ve bazen yetiştirmek için öylece çizip geçmiş gibi hissediyorum. Keşke Ram V'nin kısımlarını başkası, Al Ewing kısımlarını başkası çizseymiş. Karakter farklılığını daha iyi verebilirlerdi ama öyle bir yola gitmeyeceklermiş gibi. Üzücü... sadece üzücü.

Kısacası Venom serisi şimdilik beni kazanmak için biraz uğraşmalı. Cates'in serisinin inanılmaz büyük bir hayranı olarak bu seri fazla yavaş ve sıkıcı geldi. İlginç konseptler var, Dylan'a ısınıyorum ama uyuşmayan çok şey var. Çizim de sevmediğim şeylerin başında ne yazık ki. İlk sayı dördünün arasından en güçlüsü ama iki ile üç baya aşağı çekiyor akışı. Dördüncü sayı ise olayları bir tık ilginçleştiriyor gibi. Hitch ne kadar kalır bilmiyorum ama umarım çok değildir. Ewing'in yapacaklarını merak ettiğimden ve serinin ileride hız kazanacağını umduğumdan okumaya ve incelemeye devam edeceğim.

Notum: 6.5 

(Daha yüksek olabilirdi ama dört sayıyı bir arada puanlamak baya zor, siz puandansa dediklerime göre ilerleyin en iyisi)